მომხიბლავ თოი პუდელს მოსწონს ახლობელთა წრეში ყოფნა და იდეალური კომპანიონია მოხუცებისა და ნაკლებად საქმიანი ადამიანებისათვის – მათთვის , ვისაც დრო აქვს, რომ ამ პაწაწინა ჯამბაზის ტაკიმასხარობით გაერთოს. თოი პუდელი იმ ჩვეულებრივი პუდელის შემცირებული ვარიანტია, რომელსაც გერმანიასა და საფრანგეთში იყენებდნენ ნანადირევი ფრინველის მოსატანად. (იხ. გვ. 190). გარკვეულ დროს ამ სასაცილო გარეგნობის ძაღლით დაინტერესდნენ ცირკის მესვეურები, რადგან ადვილი გასაწვრთნელი იყო. მგრძნობიარე და საოცრად გონიერი თოი პუდელი ძალზე გულისხმიერია და პატარა ზომის მიუხედავად, მისგან ბრწყინვალე მოდარაჯე ძაღლი დგება. ის უნდა აბანაოთ რეგულარულად და გაკრიჭოთ ყოველ ექვს ან რვა კვირაში ერთხელ. ხშირად შეუმოწმეთ და გაუსუფთავეთ ყურები, რომ გოგირდი არ დაუგროვდეს ან ინფექცია არ შეეჭრას. ამოაჭერით ყურის ღრუში ამოსული თმაც. ძველად პუდელს ტანზე ბეწვს კრეჭდნენ, რომ ცურვის დროს ხელი ნაკლებად შეეშალა, სახსრებსა და კუდზე კი უტოვებდნენ. ეს ტრადიცია დღესაც გრძელდება, თუმცა ზოგიერთ პატრონს ბატკანივით ერთ ზომაზე გაკრეჭილი ძაღლი ურჩევნია. თოი პუდელის კბილებს ნადებისგან რეგულარული გაწმენდა ესაჭიროება.
თოი პუდელი ძალზე გულისხმიერია და პატარა ზომის მიუხედავად, მისგან ბრწყინვალე მოდარაჯე ძაღლი დგება. ის უნდა აბანაოთ რეგულარულად და გაკრიჭოთ ყოველ ექვს ან რვა კვირაში ერთხელ. ხშირად შეუმოწმეთ და გაუსუფთავეთ ყურები, რომ გოგირდი არ დაუგროვდეს ან ინფექცია არ შეეჭრას. ამოაჭერით ყურის ღრუში ამოსული თმაც. ძველად პუდელს ტანზე ბეწვს კრეჭდნენ, რომ ცურვის დროს ხელი ნაკლებად შეეშალა, სახსრებსა და კუდზე კი უტოვებდნენ. ეს ტრადიცია დღესაც გრძელდება, თუმცა ზოგიერთ პატრონს ბატკანივით ერთ ზომაზე გაკრეჭილი ძაღლი ურჩევნია. თოი პუდელის კბილებს ნადებისგან რეგულარული გაწმენდა ესაჭიროება.
ნაგაზი ენდემური, აბორიგენული კავკასიური მეცხვარული ანუ „მთის“ ძაღლის ქართული ქვეჯიშის კერძო სახელია (სომხური ქვეჯიშის კერძო სახელია „გამპრ“, აღმოსავლეთ-თურქულისა „ყარაბაშ“). ქართველი მეცხვარეები გამორჩეულ ნაგაზებს, რომლებიც გამოცდილი არიან მგელთან შებრძოლებაში „მახრჩობელებსაც“ უწოდებენ. ნაგაზი ფართო გამოყენების ჯიშია და იგი გამოიყენებოდა როგორც მეცხვარული (ცხვრის), აგრეთვე - მოდარაჯე და საბრძოლო მიზნებისათვის.
ზოგჯერ შეცდომით ნაგაზს „ქართულ ნაგაზს“ უწოდებენ (სხვა ნაგაზი ქართულის გარდა არ არსებობს), ხოლო - გერმანულ მეცხვარულ ძაღლს კი ასევე შეცდომით უწოდებენ „გერმანულ ნაგაზს“ (ანუ „ნაგაზით“ ცვლიან „მეცხვარულ ძაღლს“).
ნაგაზი ზოგადად განეკუთვნება „მოლოსების“ ანუ „ალპიური მეცხვარული ძაღლების“ დიდ ოჯახს და არსებითი მოსაზრებით იგი გავრცელდა მეცხვარეობის გავრცელებასთან ერთად - როგორც დარგის აუცილებელი და განუყოფელი უზრუნველმყოფი ატრიბუტი. ევროპის მთელს მთიანეთში დაწყებული ესპანეთიდან და ბასკეთიდან და დასრულებული კავკასიით ყველგან გვხვდება ძალზე მსგავსი, ფრიად მონათესავე მეცხვარული ძაღლები. შედარებით უფრო განსხვავებული ქვეჯიში ვრცელდება აღმოსავლეთი კასპიისპირეთის მთიანეთებიდან ინდოჩინეთის მთიანეთების ჩათვლით.
განსხვავებით ზოგიერთი ევროპული მეცხვარული ძაღლებისაგან (მაგ. „კოლის“ ტიპისა - რომლებიც ვერ ებრძვიან მგელს), ისტორიულად ნაგაზს არ იყენებდნენ ცხვრის სამწყემსად (ანუ გასადენად და შესაგროვებლად, მოსაქუჩებლად), არამედ - იყენებდნენ უმთავრესად ცხვრის ფარებისა და ფარეხების მგლებისაგან დასაცავად - რასაც ცეცხლსასროლი იარაღის ეპოქამდე გადამწყვეტი და სასიცოცხლო მნიშვნელობა ჰქონდა. მგლის ხროვა ფარაზე თავდასხმისას კლავს ბევრად მეტ ცხვარს, ვიდრე მას საკვებად სჭირდება (საშუალოდ ერთი მგელი ერთ თავდასხმაზე ელვის სისწრაფით ყელს ღადრავს 5-12 ცხვარს). აღნუსხულია შემთხვევები, როდესაც რამდენიმე მგელს ერთ ღამეში ასობით ცხვარი გაუწყვეტიათ. ავესტაში წერია: „არ იდგებოდნენ მტკიცედ ჩვენი სახლები თუ ძაღლი არ გვეყოლებოდა - რომელიც ჩვენს შინაურ ცხოველებსა და ბინას იცავს“. აგრეთვე ავესტის მიხედვით მეცხვარული ძაღლის მკვლელი ადამიანი ისჯებოდა მათრახის 900 დაკვრით - რაც მიუთითებს ძაღლის განსაკუთრებულ სამეურნეო ფასეულობაზე მეცხვარულ სოციუმში.seu.edu.ge
პუდელი — ძაღლის ჯიში, რომლის ზუსტი წარმომავლობა დღემდე უცნობია. ნაწილი თვლის, რომ ის საფრანგეთში წარმოიშვა, მეორე ნაწილის აზრით, პუდელის სამშობლოგერმანიაა. არსებობს ვერსია, რომ მისი წინაპრები მონადირე ძაღლები იყვნენ.
პუდელი არის პატარა ტანის ძაღლი დახვეული ბეწვით. შეფერილობა შავი, თეთრი, ყავისფერი, ოქროსფერი და ვერცხლისფერია.
პუდელი არის მხიარული, ჭკვიანი და მოძრავი ძაღლი. უყვარს სეირნობა და თამაში. ადვილად ექვემდებარება წვრთნას. იგი არის მთელ მსოფლიოში ყველაზე გავრცელებული დეკორატიული ძაღლი.
მომხიბლავ თოი პუდელს მოსწონს ახლობელთა წრეში ყოფნა და იდეალური კომპანიონია მოხუცებისა და ნაკლებად საქმიანი ადამიანებისათვის – მათთვის , ვისაც დრო აქვს, რომ ამ პაწაწინა ჯამბაზის ტაკიმასხარობით გაერთოს. თოი პუდელი იმ ჩვეულებრივი პუდელის შემცირებული ვარიანტია, რომელსაც გერმანიასა და საფრანგეთში იყენებდნენ ნანადირევი ფრინველის მოსატანად. (იხ. გვ. 190). გარკვეულ დროს ამ სასაცილო გარეგნობის ძაღლით დაინტერესდნენ ცირკის მესვეურები, რადგან ადვილი გასაწვრთნელი იყო. მგრძნობიარე და საოცრად გონიერი თოი პუდელი ძალზე გულისხმიერია და პატარა ზომის მიუხედავად, მისგან ბრწყინვალე მოდარაჯე ძაღლი დგება. ის უნდა აბანაოთ რეგულარულად და გაკრიჭოთ ყოველ ექვს ან რვა კვირაში ერთხელ. ხშირად შეუმოწმეთ და გაუსუფთავეთ ყურები, რომ გოგირდი არ დაუგროვდეს ან ინფექცია არ შეეჭრას. ამოაჭერით ყურის ღრუში ამოსული თმაც. ძველად პუდელს ტანზე ბეწვს კრეჭდნენ, რომ ცურვის დროს ხელი ნაკლებად შეეშალა, სახსრებსა და კუდზე კი უტოვებდნენ. ეს ტრადიცია დღესაც გრძელდება, თუმცა ზოგიერთ პატრონს ბატკანივით ერთ ზომაზე გაკრეჭილი ძაღლი ურჩევნია. თოი პუდელის კბილებს ნადებისგან რეგულარული გაწმენდა.
